8 دلیل در مخالفت با ساخت مسجد در پارک قیطریه
تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۰۰۷۰۲
عصر ایران- حزب مهستان ایران تشکل دیگر دربارۀ ساخت مسجد در بوستان قیطریه نامۀ سرگشاده یا سرگشوده‌ای نوشته‌اند و در آن به پاره‌ای نکات تاریخی هم اشاره کرده‌اند که این متن را به سبب دلایل متنوع و جامعی که برشمرده‌اند با آنچه تاکنون دیده ایم متفاوت می‌سازد. مخاطب نامه، شهردار تهران (علیرضا زاکانی) و مهدی چمران ( رییس شورای شهر تهران) اند و متن کامل آن از این قرار:
ایده‌ی ساخت مسجد به وسعت هشت‌صد متر مربع در پارک قیطریه، که از دوران قاجار باغ بوده و دارای درختانی بسیار کهن‌سال و ارزشمند است و مالکش در سال ۵۸ به نیّتِ بوستان شدن آن را به شهرداری اهدا کرده، با اعتراض‌های فراوانی همراه شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کافی است نگاهی به کارزارِ شکل‌گرفته بیندازیم تا متوجه شویم بیش از صد و چهل هزار تن از شهروندانِ اکثراً تهرانی، که مالیات‌دهنده و صاحب واقعی شهر تهران هستند، با آن مخالفت کرده‌اند.
خوش بختانه ــ همچنان که در اخبار این مدت در تعرض به درختان الیمالات نور شاهد بودیم هر چند متأسفانه هنوز برخوردی با متخلفان صورت نگرفته ــ افکار عمومی نسبت به تعرض به درختان و ثروت‌های سبز سرزمین خود حساس شده است، به‌ویژه آن که تهران شهری به شدت آلوده و دارای نرخ بالای مرگ‌ومیر در این زمینه است.
و نیز آن‌که ساختن نمازخانه‌های کوچک در بوستان‌ها مرسوم بوده و به تقریب دهه‌هاست که همه‌ی بوستان‌ها دارای چنین فضاهایی هستند، اما ــ جدا از اشتباهِ جدّی در هم آمیختنِ فضاهای عمومیِ شهری با هم، که هر کدام کارکردی دارند و این‌ها در هم اختلال به‌وجود خواهند آورد ــ با توجه به وجود مسجدهای بسیار در سطح شهر ساختِ مسجد در این بوستان چه منطقی دارد؟
در آغاز نگاهی کنیم به دلایلِ معترضان، که به‌ویژه از سوی یک مقام حکومتی (شهردار تهران در هیأت وزیران حضور می‌یابد) و کارگزار مردم (شهردار برگزیده‌ی شورای شهر است) شایسته‌ی توجه است:
الف ـ درختان مورد نظر بر خلافِ سخنِ شهردار محترم نهال («درخت جوان نورسته» ـ فرهنگ معین) نیستند، بلکه پانزده درخت ارزشمند قدیمی هستند با قطرهای چندده سانتی‌متری که امکان جابه‌جایی آنها حتی در فصل مناسب هم نیست و فراموش نشود رهبری نظام، یک دهه پیش، تصریح کرده بودند که قطع یک درخت حتا برای ساخت حوزه‌ی علمیه هم جرم است! (و نیز بنگرید به سخن تولیت آستان قدس رضوی در دیدار رئیس، معاونان و خانواده شهدای سازمان حفاظت محیط‌زیست: برای احداث بنایی در جوار حسینیه امام خمینی قرار بود درختی قطع شود و از آن محل دیوار عبور کند، هنگامی که مقام معظم رهبری مطلع شدند به طور جدی با قطع آن درخت مخالفت کردند)؛
ب ـ جدا از آن‌که آیا شهر تهران دارای کسری فضای سرانه‌ی مسجد است و آیا جمعیت محلی به نسبتی که باید از این مسجدها بهره می‌برند یا نه، بدیهی است که باید فاصله برای ساخت‌شان رعایت شود، امری که به‌ویژه در مورد مسجدها بیشتر باید رعایت شود تا از کارکردِ اجتماعی خود در یک محله فاصله نگیرند. به گفته‌ی مردم محلی هم‌اکنون در آن بوستان گاه صدای اذانِ دو سه مسجد با هم تلاقی دارد؛ در روبه‌رو مسجد صاحب‌الامر، ۲۰۰ متر جلوتر مسجد مفتخر و پشت پارک در کوچه‌ی مفید مسجد نور؛
پ ـ ساخت مسجد، همچنان که در تاریخ طولانی‌اش آشکارا دیده می‌شود، مردمی‌ترین عمل مؤمنانه‌ی جمعی است که می‌باید به شکلِ یک نیاز از دل اهل محل بجوشد و با اراده‌ی آنان تأمین مالی شده و بنیادش گذاشته شود. تکمیلش هم بعضاً چند سال طول می‌کشد چون ذره ذره و با پول و پشتیبانیِ مردم ساخته می‌شود.
زمین مسجد نیز باید پاک و طیب و همراه با رضایتِ صاحبانش باشد. آیا زمینی که در پارک قیطریه برای بنای مسجد تعیین شده با قصد بانیان و اهداکنندگانش سازگاری دارد و آنها راضی‌اند که بخشی از محل تفرجگاه مردم کم و درختان آن قسمت قطع و به مسجد تبدیل شود؟
بر فرض که بانیان راضی باشند (که البته گفته می‌شود ساخت این مسجد بر خلاف وصیت سید محمود محتشمی‌پور بوده)، شهرداری از چه منبع مالی می‌خواهد مسجد را بسازد؟ تردیدی نیست که نوعاً از راه عوارض و جریمه است که از فقیر و غنی با رضایت و یا بدون رضایت دریافت می‌شود، در این صورت آیا ساختن مسجد با این نوع پول‌ها درست است؟ بر فرض این پول‌ها پاک باشد، آیا عوارض‌دهندگان راضی‌اند با پول آنان مسجد ساخته شود؟ پس، بهتر آن است شهرداری تهران از ساخت مسجد در یک ملک عمومی که بخشی از جامعه نسبت بدان رضایت ندارد منصرف شود. در این مورد، باید آن کارزارِ تا اکنون صد و چهل هزار تنی را در کنار این داده گذارد که «۹۶ درصد راه‌یافتگان به مجلس آینده کمتر از ۶۵ هزار رأی آورده‌اند» تا بیشتر به اهمیت و عمق موضوع پی برد.
ت ـ جدا از مورد فوق، حکومتی شدن همه‌ی پدیده‌های دینی، همچنان که در این سال‌ها دیدیم، هم سبب می‌شود کار خیر از هدف اولیه‌ی دینی خود دور گردد و هم آن که به شکل یک «پروژه‌ی عمرانی» درآید و برخی بگویند ریشه‌های مسأله‌اش را باید در اقتصاد سیاسی شهر جست‌وجو کرد که در نهایت، تصویر زشتی را از آن به نمایش می‌گذارد؛
ث ـ افزون بر موارد پیشین، ساخت مسجد کار شهرداری نیست، شهرداری باید به وظیفه‌ی خود بپردازد که پاکیزه‌سازی شهر و به‌ویژه توجه به آلودگی‌ها، حمل زباله‌های شهری، ساخت بوستان، احداث بزرگراه، توسعه‌ی سامانه‌های شهری، بهینه کردن مسیرها و... از راه صدور مجوزهای ساختوساز و دریافت عوارض است.
شهردار محترم تهران باید یک‌بار دیگر گزارش تکان‌دهنده‌ی «مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهرداریِ» خودش را بخواند که تأکید کرده تهران به ابرشهر افسرده ایران بدل شده و فقط سه‌دهم درصد شهروندان احساس سرزندگی دارند. در چنین شهری وجود هر یک درخت و فضای سبز در خورِ یک نعمت است و نباید بوستان‌های شهر را قربانی سازه‌هایی کرد که در هر جای دیگری به راحتی قابلیت استقرار دارند و جای پرسش است که چرا در میلیون‌ها متر مربع زمین بایر و عاری از فضای سبز چنین مکان‌هایی طراحی و ساخته نمی‌شوند؟؛
ج ـ قوانین شهرداری هم چنین کاری را منع کرده‌اند چرا که بوستان‌ها پهنه‌ی «جی» محسوب می‌شوند و تغییر کاربریِ این پهنه‌ها بدون مصوبه‌ی مراجع قانونی ممنوع است. طبق مصوبه‌ی سال ۱۳۹۱ نیز، که خبر آن در پایگاه خبری خبرآنلاین و همشهری هست، شورای اسلامی شهر تهران به ریاست مهدی چمران احداث ابنیه در بوستان‌ها را ممنوع کرده است: «انتخاب فضای بوستان برای ساخت مسجد خلاف قانون و مصوبات شورای شهر است و ساختوساز در بوستان‌ها به جز خدمات ضروری، مثل سرویس بهداشتی و نمازخانه، ممنوع است».
حال، می‌توان این سخن ریاست محترم شورای شهر تهران در صحن علنی آن شورا (۱۴ فروردین ۱۴۰۳) را مورد داوری قرار داد که: «مطالعه و امکان‌سنجی برای احداث مساجد در شهرها و پارک‌ها انجام می‌گرفت و در سال ۱۳۸۲ نیز برای مساجد تهران و ساختوساز مساجد بودجه تعیین شده بود و این از افتخارات ما در شورا به شمار می‌رود... باید کمی فکر کنیم و تحت تأثیر جو روانی قرار نگیریم چرا که تهران مسجد کم دارد و باید ۴۰۰ مسجد در پایتخت ساخته شود و ما براساس قانون عمل می‌کنیم و کار خلاف قانون را هیچ کسی نباید انجام دهد»؛
چ ـ در حالی که در موردهایی از فعالیت‌های عمرانی بر دست نهادهای بزرگ حکومتی و دولتی شائبه‌ی گنج‌یابی وجود دارد و متأسفانه وزیر میراث فرهنگی خود علناً به چنین موضوعی معترف بوده و در موردهایی در وزارتخانه‌ی زیر نظرش چنین کاری انجام شده بحث گورها و آثار تاریخی در بوستان یادشده نیز به میان کشیده شده‌اند که چون اداره‌کل میراث تهران هم جز بیانِ سخنی تبلیغی در این مورد ورودی نداشته است بر نگرانی‌های ملی و شمار معترضان افزوده است؛
ح ـ سخن کوتاه و در ظاهر لج‌بازانه‌ی شهردار محترم تهران در این‌باره در هشتم فروردین‌ماه که «حتماً ما تو پارک‌ها مسجد می‌سازیم، مساجد خوب هم می‌سازیم» سبب توجه بیشتر مردم به موضوع و هم‌سوییِ آنان ــ از مذهبی و روحانی تا محیط‌زیستی و طرفداران میراث فرهنگی ـ تاریخی و حقوق‌دان و نیز مردم بومی محله‌ی قدیمی قیطریه ــ گردید. این‌چنین برخوردهایی جدا از آن‌که با نفس مسؤولیت ایشان نمی‌خواند با توجه به شرایط اجتماعی حال حاضر، که برآمده از وضعیتِ بسیار بدِ اقتصادی و نارضایتی از شیوه‌ی مدیریت امور است، بر خشم پنهان مردم اثری منفی خواهد گذارد.
اگر این سخنان به رفتاری به همین اندازه لج‌بازانه کشیده شود در وضعیتی که کشور با بحران‌های کلان متعدد داخلی ــ هم‌چون گرانی و تورم و خبرهای روزانه‌ی فساد که حد تحمل مردم را به شدت پایین آورده است ــ و نیز خارجی، که طبیعتا دشمنان نظام در راستای منافع خودشان از آن بهره خواهند برد، دست به گریبان است امکان بروز هر آشوبی را در پی خواهد داشت که منطقاً، با توجه به عوامل اقتصادی و اجتماعی، از نمونه‌ی مشابهش ــ اعتراض‌های مردمی به تخریب بوستان گزی استانبول در کشور همسایه ــ فراتر خواهد رفت.
از این رو ما، شماری از احزابِ عضو خانه‌ی احزاب ایران، خواهشمندیم مانند یک مدیر واقعی و حرفه‌ای از سخن یادشده‌ی خود عذرخواهی کنید و به خواست مردم احترام بگذارید و با برداشتنِ حصارها در بوستان یادشده به مسائل اصلی شهر بپردازید.
این نامه سرگشاده را این تشکل ها امضا کرده‌اند: حزب مهستان ایران /حزب اتحاد ملی /حزب اقتدار مردم /حزب اراده‌ی ملت ایران (حاما) /حزب ترقی ایران /حزب فرزندان ایران / سازمان رهروان فردا و مجمع هماهنگی اصلاح‌طلبان کرمانشاه
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: شهرداری تهران در پارک قیطریه به دنبال چیست؟ ساختن مسجد در جایی که احتمالا باستانی است؟ زیر پارک اشیاء باستانی وجود دارد (فیلم) پارک قیطریه و تمدن ۳۲۰۰ ساله‌ای که زیر آن خوابیده است! 10 راز اصرار زاکانی و رفقا بر ساخت مسجد در پارک قیطریه پرسش‌های 4گانۀ محقق داماد دربارۀ ساخت مسجد و حوزه در پارک ها و زمین های شهرداری بررسی ساخت مسجد در بوستان قیطریه از منظر فقهی کنایه‌ی نقویان به مسجدسازی در پارک قیطریه میراث فرهنگی ورود کرد؛ حصار پارک قیطریه برداشته شد زیر پارک قیطریه یک‌محوطه باستانی‌است؛ این نه شایعه‌است و نه شوخی (فیلم)منبع: عصر ایران
کلیدواژه: پارک قیطریه علیرضا زاکانی مهدی چمران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۰۰۷۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شایعه عجیب درباره کلاهبرداری داوود کیم خواننده مشهور کره‌ای در ایران
آفتاب‌‌نیوز :
داوود کیم، یوتیوبر مشهور کره جنوبی که چند سالی است مسلمان شده، از چند روز پیش با اعلام قصدش برای ساخت یک مسجد در کشور خود سروصدای زیادی به پا کرده، اما حالا نحوه تأمین بودجه این مسجد جنجالی شده است. این جنجال پس از اتهام جمع‌آوری کمک‌های مالی از مسلمانان خارج از کره جنوبی از جمله ایران برای پروژه ساخت مسجد در این کشور به وجود آمد.
داوود کیم ۳۰ ساله، یک تولیدکننده محتوای مشهور و تأثیرگذار است که از زمان گرویدن به دین اسلام در سال ۲۰۱۹، محبوبیت زیادی در میان مسلمانان غیرکره‌ای پیدا کرده است. او عمدتاً درباره مسلمانان کره جنوبی و تجربیات شخصی خود به عنوان یک مسلمان کره‌ای محتوا منتشر می‌کند.
اخیراً، کیم پس از اظهار مشارکت خود در تأمین مالی پروژه ساخت مسجد در شهر دایگو و جمع‌آوری کمک‌های مالی از دنبال‌کنندگانش، با نهادهای اسلامی رسمی در کره جنوبی درگیر شده است.
مسئله ساخت مسجد در دایگو از جمله موضوعات بحث‌برانگیز میان ساکنان و مقامات این شهر است که کیم از آن برای جلب توجه مخاطبان در کانال یوتیوب خود استفاده کرد.
این ادعا‌ها موجب ایجاد موج انتقادات از سوی نهادهای اسلامی رسمی و جامعه مسلمانان در کره جنوبی علیه کیم شد.
آنها او را به گمراه کردن و تلاش برای جمع‌آوری کمک‌های مالی برای منافع شخصی تحت پوشش پروژه‌های ساخت مسجد متهم کردند و خواستار توضیح در مورد نحوه استفاده از پول‌های جمع‌آوری شده از دنبال‌کنندگانش شدند.
اتحادیه اسلامی کره جنوبی نیز در صفحه اینستاگرام خود با انتشار بیانیه‌ای رسمی توضیح داد که تنها نهاد اسلامی رسمی ثبت شده در کشور کره جنوبی که مجاز به ساخت مساجد در این کشور و جمع‌آوری کمک‌های مالی است، اتحادیه اسلامی است و این بدان معناست که داوود کیم صلاحیت قانونی برای ساخت مسجد در کره جنوبی را ندارد.
این اتحادیه با رنگ قرمز نوشت که ادعا‌های کیم برای طرح جمع‌آوری کمک‌های مالی و ساخت مسجد در این کشور هیچ ربطی به اتحادیه ندارد و یک مسئله شخصی است.
کیم از خود دفاع کرد
در همین راستا، کیم از خود دفاع و بر نیت خیرخواهانه خود تأکید کرد. او اشاره کرد که تنها قصد حمایت از جامعه مسلمانان در کره جنوبی و تسهیل زندگی دینی آنها را دارد. با این حال، جنجال در مورد شفافیت و مشروعیت روش جمع‌آوری کمک‌ها و نحوه هزینه آنها همچنان ادامه دارد.
کیم در این باره نوشت: «در مورد مسجد دایگو، من تمام پولی را که دریافت کردم برگرداندم».
داوود کیم با بیان اینکه مقامات تاکنون هیچ اتهامی علیه وی مطرح نکرده‌اند، افزود: «همه این جنجال‌ها در فضای مجازی پس از اینکه تصمیم گرفتم مسجدی در کره بسازم به وجود آمد... فریب دروغ‌های کسانی که از گسترش اسلام در کشور کره می‌هراسند را نخورید.»
وی همچنین گفت: «خدا از همه چیز آگاه است... نیت من برای خداست... و هرگز از ساختن مسجد در کره دست بر نمی‌دارم.»
کیم جای یا داوود کیم، خواننده و یوتیوبر معروف کره‌ای است. او در ۸ آوریل ۱۹۸۳ در سئول متولد شده و در سال ۲۰۱۹، به دین اسلام روی آورده و مسلمان شده است.
منبع: سایت برترینها
فرایند مشاهده و تأیید سوابق تحصیلی داوطلبان کنکور آغاز شد